داخوازا گونه‌هـ ژێبرن و دلوڤانیێ ژخودێ:

6 – (رَبَّنَآ إِنَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا ‌وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ وَكَفِّرۡ عَنَّا سَيِّـَٔاتِنَا ‌وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلۡأَبۡرَارِ رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخۡزِنَا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ إِنَّكَ لَا تُخۡلِفُ ٱلۡمِيعَادَ).

خودايێ مه‌ تو گونه‌هێن مه‌ ژێ ببه‌، وعه‌يبێن مه‌ ڤه‌شێره‌، ومه‌ ب باشان ڕا بگه‌هينه‌. خودايێ مه‌ وتو وێ بده‌ مه‌ يا ته‌ ل سه‌ر ئه‌زمانێن پێغه‌مبه‌رێن خۆ په‌يمان پێ دايه‌ مه‌ ژ سه‌ركه‌فتن وته‌وفيق وڕێنيشادانێ، و ل ڕۆژا ڕابوونێ تو مه‌ شه‌رمزار نه‌كه‌، هندى تويى تو يێ مه‌ردى وتو ل په‌يمانا خۆ يا ته‌ دايه‌ به‌نییێن خۆ لێڤه‌ نابى.