بەرسڤ:

یا دروست دڤێ‌ پرسێ دا كو هندیكە دەست ئاڤا كوركی یە ئەوێ‌ شیری دخوت دەست ئاڤا وی یا خەفیفە، و بۆ پاقژ كرنا وی ڕەشاندنا جهێ‌ پیس بتنێ‌ بەسە،  ئانكو ئاڤێ‌ لێ بكەت حەتا هەمی جهی ڤەدگریت، بێی كو پەرخینت یان بگڤێشیت، ژبەر كو یا بنەجهـ بوی ژ پێغەمبەری ﷺ كو هندەكا زاڕوكەك ئینا ئەوی ژی كرە د كوشا خۆ دا،  ئەڤی زاڕوكی دەست ئاڤا وی یا زراف هات و بەردا سەر جلكێن پێغەمبەریﷺ، ئینا پیغەمبەری ﷺ داخازا هندەك ئاڤێ‌ كر و لوی جهی كر و جلكێ‌ خۆ هەمی نەشویشت (البخاری 223،  مسلم 104)، 

بەلێ‌ بۆ كچكێ‌ دڤێت جهێ‌ دەست ئاڤا وێ‌ بهێتە شویشتن، چونكی دبنیات دا هندیكە دەست ئاڤا زراڤە یا پیسە،  و دڤێت بهێتە شویشتن، كوركێ‌ بچیك تێ نەبیت هەروەكو د سوننەتێ‌ دا ئەف چەندە هاتی.

( ابن عثیمین مجلە التوحید،  العدد 1،  ص 48)